Zaman geçiyor bir bakıyorsunki, aslında zamandan aldığın yaralar hala taptaze....
Ne yaparsan yap değişmemiş , sadece zaman geçmiş o kadar...
33 yılda yaşadığın deneyim , ard arda hepsini izleyince tam 8 saatde bitiyor :))))
Oradaki her çocuk olmuşsun, her duyguyu tadmışsın, her deneyimi yaşamışsın...
Aynı sahneler, aynı çocuklar , aynı tepkiler, aynı öfkeler, aynı kavgalar , aynı arayışlar...
Ne yaşanırsa yaşansın,ne çekilirse çekilsin, ne olur yada olacaksa olsun, herşey osmanın anne diye seslenişini duymaya değermiş meğer ...
Korkmamak, çok sorgulamamak gerekiyormuş meğer evliliği ve yaşanabilecek olası sorunları
Çocukluk suçlamalarımdan dizi sayesinde şu anda çıktım ... Ana olguyu tamamen hissettim.
Anne olmak dünyadaki tek mükemmel gerçek.... Annelik dışındaki hissedilen, düşünülen , yapılan yada sorgulanan herşey boş takıntıdan başka birşey değil.
Ve ben ilk defa bunu deneyimlemeye hazırırm....
Dileğim Osmanıma Ahmet den sahip olmak...
Bu hayatta İkinci kez izleyeceğim ve bu sefer başrolünde benim oynayacağım evlilik filmi daha şanslı olsun :))))
Osman ya... Osman... Mete.... Berrin... İpek... Her yaşında algılanış ve tepkiler daha farklı fakat yara tek....
Yaranın adı bendede Aliydi, dizidede Ali :))))
